aforizma 49

Hayatı işlemek demiri işlemekten daha zordur. Çünkü demiri tornada işlersin hayatı ise ellerin ve sözlerinle...

aforizma 48

Bebek yeşil ışığı görür ve dünyaya merhaba der. Bebeğin bu ilk merhabasıdır ışığa. Çünkü anne rahminde ışık yoktur, karanlıktır. Dünyaya doğar ve renklerle tanışır. Kırmızı, sarı, turuncu... Kırmızılar canını sıkar. Hep yeşilde devam etmek ister yoluna. Sonra anlar ki hayatta kırmızılar da varmış. Ve böylece bazen durması gerektiğini öğrenir. Hayat yolu başlamıştır onun için. Yeşiller, sarılar ve kırmızılarla bezenmiş, toplamda gri bir hayat.

aforizma 47

Hayatımızın kesintisiz devam ettiğini düşünüyoruz ama acaba bilinç denilen şey tungsten lambadaki ışık gibi kesik kesik yanıyor ama biz onu devamlı yanıyor gibi görüyor olabilir miyiz? Bilincimiz sürekliliği olan bir şey değil de aralıklarla titreşen bir enerji olabilir mi? Eğer gerçekten öyleyse az önceki biz aslında biz olmayabiliriz... Bu durumda anılarımız da o ışıktaki görüntünün izdüşümü olabilir ancak. Benliklerimizin de kendi titreşimleri var ve içimizdeki benlik duygusu son titreşime kadar devam edecek. Tıpkı lambadaki titreyen ışık gibi...